Ben toplumu bir ateş çemberi olarak görüyorum neden diye sorarsanız toplumun basma kalıp yıkılmaz duvarlarını ateşe benzetiyorum Ve insanlar birbirine O kadar çok benziyor ki Sanki her biri diğerinin kopyası Ruhumuzu ele geçiren katı düşüncenin bulaşıcı bir hastalık gibi elden ele uzatılması kötülüğü gittikçe yüceltiyor Ben denilen olgu Ben kimim? Kendi düşüncemi kendi ruhumu yaşayabiliyor muyum? Hayır... Peki neden?  Bizleri yöneten toplum anlayışı hakim Sanatsal bir portreyi düşünün heykeltıraş kendi hayal gücünü kullanarak yaratır istediği renkle ve  istediği şekilde Peki bizleri yontup çizen heykeltraşlara ne demeli? Maviyi sevmemize rağmen bizi siyaha boyuyorlar Neden rengarenk düşünceleri bembeyaz bir tabloda göremiyoruz Çünkü gruplaştırılıyoruz Farklı bir insanı düşünün farklı düşünceli yetenekli yaratıcı bu insan neden toplumdan afaroz edilir Çünkü  topluma yarar sağlayan bir birey olmasına rağmen dışlanır Aptal beyinler guruplaşmada uyum sağlar İtaatkardır söyleneni yapar ve böylece kendi benliğini bir başkasının buyruğunda kullandırır Toplum tüccarlar ülkesi gibi alış satış kar usulü üzerine kurulmuş bir ticari ranttır Maddiyatın düşünce gücünden değerli olmasından dolayı maalesef üretken insanlar yerine tüketici bireylerinin söz sahibi olmasına olanak sağlamıştır Düşünsenize güne bakan bitkisi güneşi izleyerek kendine yön verir Düşünce üretemeyen insanları güne bakan bitkisine benzetiyorum Gündüzleri hareket edip gece boynu bükük duran işe yaramaz bir ceset gibi Toplum var oluşun bir göstergesi değilde bir yok oluşun göstergesi Yazar feride Açar